Volvo XC60 2.4D Summum
Ik rij veilig, of ik rij niet
“Ik rij veilig, of ik rij niet” Het zou zomaar de drijfveer van de gemiddelde Volvo-koper kunnen zijn. Het zou ook zeker op de nieuwe Volvo XC60 kunnen slaan, die uitpuilt van de nieuwste innovatieve veiligheidsvoorzieningen. Niet alleen passieve, maar ook actieve systemen met een preventieve werking. Die zouden ongelukken moeten kunnen voorkomen, in plaats van alleen de schade te beperken. Voorkomen is immers nog altijd beter dan genezen. Met meerdere beschermengeltjes op de schouder van de bestuurder kan er vrijwel niets meer mis gaan. Is de XC60 daarmee een auto voor veiligheidsfreaks geworden, die geen spanning meer biedt aan zijn inzittenden? In Göteborg claimt men dat de XC60 niet alleen de veiligste, maar ook de meest dynamische Volvo ooit is. Een nadere kennismaking zal gaan uitwijzen of deze bewering terecht is.
Speelse welvingen
Laten we maar gelijk de stelling ontkrachten dat de XC60 eruit zou zien als een te heet gewassen XC90. Dat is namelijk niet zo. Het is een compleet nieuw ontworpen auto met kleinere buitenmaten en een meer compacte vormgeving. Het nieuwe front, met de separate LED dagrijverlichting units aan weerszijden van de grille, wordt kenmerkend voor het nieuwe familiegezicht van toekomstige Volvo’s. De nieuwe S60, die volgend jaar komt, is het eerstvolgende model met dit nieuwe kenmerk. De speelse welvingen in de voorbumper maken het front dynamisch en gestroomlijnd. De fors naar voren stekende neus met de flinke grille met de kenmerkende Volvo-diagonaal maken hem duidelijk herkenbaar. In combinatie met de donkere koplampen geeft het de XC60 een robuuste en stoere uitstraling.
De achterzijde is vanuit sommige hoeken wat minder geslaagd. De dikke heuplijn maakt de auto weliswaar lekker breed, de raamlijn had van ons minder stijl op mogen lopen. Het maakt de auto optisch compacter, maar het schopt de proporties een beetje door de war. De achterste zijruiten zijn net iets te klein en er zit net wat te veel plaatwerk tussen raam en achterwiel. Gelukkig zijn 17 inch wielen standaard, terwijl onze XC60 zelfs van zesspaaks 18 inch wielen voorzien was. De eveneens leverbare dubbel zespaaks wielen zouden echter nog mooier staan en vullen de wielkasten in de juiste mate.
Recht van achteren kunnen we het design dan wel weer erg waarderen. De dunne achterlichten waren op de foto’s even wennen, maar in het echt misstaat het zeker niet. Doordat de units niet doorlopen in de achterklep oogt het een stuk minder rommelig dan de achterlichten van de V70. De speelse welvingen van de voorbumper keren ook terug op de hoeken van de achterbumper, een designelement wat we nog niet eerder zijn tegengekomen. Het staat mooi verticaal gespiegeld met de sierlijk golvende achterlichten, die met name in het donker zeer herkenbaar Volvo zijn.
Smaakvol Scandinavisch naturel
Het interieur van de XC60 viel niet alleen bij ons, maar bij iedereen die gedurende de testperiode meereed, erg in de smaak. Wij hadden dan ook de, in onze ogen, meeste fraaie kleurstelling meegekregen. Het interieur is een aangename ambiance van lichte beige tinten gecombineerd met aluminium inleglijsten en ‘Mocca brown’ lederen bekleding. De zwevende middenconsole van het dashboard was uitgevoerd in een lichtgekleurde houtsoort die zo naturel en ruw aanvoelt, alsof het net bij een Scandinavische meubelmaker vandaan komt. Het goedkope plastic erboven, wat rondom het scherm van het navigatiesysteem zit, komt daarentegen rechtstreeks uit de fabriek. Het detoneert sterk met de verder hoge kwaliteitsindruk van de mooie en zachte materialen in de deuren en op het dashboard. We vinden het sowieso al jammer dat het ‘RTi’-systeem niet meer op de vertrouwde plek, als uitschuifbaar scherm bovenop het dashboard, zit. Dat was een betere plek, waarbij je minder je blik van de weg hoeft af te wenden. De bediening van het navigatiesysteem met het pookje en de ‘enter’ en ‘back’ knop achterop het stuur werkt na enige gewenning wel intuïtief. Wat ons ook verwonderde is dat de carrosseriekleur in de deuren van binnenuit langs de ramen duidelijk is te zien bij de B-stijlen. Bij de goudkleurige lakkleur valt dit extra op. Bij een auto in deze klasse verwacht je toch eigenlijk dat dit met een zwart kunststof stripje uit het zicht wordt weggewerkt.
De tweekleurige stoelbekleding doen je de kleine missers gauw vergeten. De sfeervolle ‘mocca brown’ lederen bekleding wordt optisch onderbroken door een gekruiste baan van beige leder. Voor nog meer contrast zorgen de beige stiksels langs de randen van de stoelen. In de beige deurpanelen zit eveneens donkerbruin leder, met een ruwer profiel. Het steekt allemaal mooi tegen elkaar af en vormt een smaakvol geheel wat niet snel verveelt.
Zit het meubilair net zo goed als het er uit ziet? In vergelijking met andere Volvo’s schiet de zijdelingse steun van de zittingen iets te kort. Voor de rugleuning is die steun echter wel weer in orde. De stoelen lijken ook iets minder zacht te zijn dan we van Volvo zijn gewend. De ondersteuning van schouders en bovenbenen is bovengemiddeld goed en ergonomisch, zoals je in een Zweedse auto mag verwachten. Vaak volstaat het over de lengte verstellen van de zitting en de kantelhoek van de rugleuning om een goede zitpositie te vinden. Ons exemplaar was ook nog voorzien van de elektrische verstelling met geheugen, wat de verstelling nog verder vergemakkelijkte.
Gaan we verder naar achteren, dan zien we dat de beenruimte voor de achterpassagiers iets tegenvalt. Die blijkt toch minder te zijn dan in een V70 of XC90, wat het lagere getal in de typeaanduiding XC60 verklaart. De bagageruimte tenslotte, voldoet aan de verwachtingen: met bijna 500 liter onder het afdekzeil biedt het voldoende opbergruimte voor een lange vakantie.
Beschermengelen uit Göteborg
Dan is het tijd om de startknop in te drukken, want de sleutel kun je met ‘keyless entry’ natuurlijk gewoon op zak houden. We gaan op pad met de 2.4D met handbak. Op papier de zuinigste en meest economische van het XC60-gamma. Om maar direct met de deur in huis te vallen: erg zuinig is hij in elk geval niet. We reden gemiddeld 1 op 10, waar de fabriek een gemiddelde van 1 op 13,3 opgeeft. Dat is niet verwonderlijk als je kijkt naar het verbruik bij diverse snelheden. Bij 100, 120 en 150 km/uur doet hij respectievelijk 1 op 14, 1 op 11 en 1 op 9. Bij 150 km/uur wijst de toerenteller dan een zeer acceptabel 2800tpm aan, terwijl de 2.4D bij 120 km/uur slechts 2200tpm draait. Het maakt hem op constante snelheden lekker stil, maar wie boven de 100 km/uur rijdt kan een laag gemiddeld verbruik wel uit zijn hoofd zetten.
De motor zelf voldoet verder wel prima, al is hij niet snel te noemen. Desalniettemin overtrof hij de niet al te hoog gespannen verwachtingen. Tot de 100km/uur kun je lekker gebruik maken van de 340 Newtonmeters aan koppel, die al bij 1750tpm beschikbaar zijn. Al vanaf 1500tpm voel je de turbo lekker meedoen om de XC60 een extra zetje voorwaarts te geven. Gevoelsmatig kom je dan best vlot vooruit en de vijfcilinder diesel maakt daarbij een mooi roffelend geluid en klinkt daarbij absoluut niet vervelend. Slechts stationair en onder de 1500tpm is een gedempte dieselratel waar te nemen. De 2.4D motor is in vergelijking met eerder gereden D5’s gewoon ronduit stil te noemen, zelfs na een koude start. Sowieso is de geluidsisolatie van de auto als geheel erg goed te noemen. Ook op hogere snelheden blijft het lekker stil in de auto, al duurt het helaas wel even voordat je die snelheden hebt bereikt. Wie even snel in de ‘6’ van 120 naar 180 wil versnellen moet echt even terugschakelen naar de 4 en vanaf 160 in de 5 doortrappen. Deze diesel moet hoog in de toeren gereden worden, om alle 163 paardenkrachten te mobiliseren. Na de 180km/uur moet je erg veel geduld en ruimte hebben om nog harder te willen gaan. Het moge duidelijk zijn dat je op de snelweg weinig meer te vertellen hebt met de 2.4D. Als daar een gunstig verbruik tegenover had gestaan, was dat niet erg geweest. Ondanks dat een automaat beter bij deze auto zou passen, is het geen straf om zelf de pook ter hand te moeten nemen. Het schakelen gaat, als de mechaniek opgewarmd is, namelijk erg soepel, licht en trefzeker. Eigenlijk precies goed, met een goed te doseren, maar iets te licht koppelingspedaal.
De motor maakt de XC60 dus niet de meest dynamische Volvo ooit. Doet de besturing dit wel? Voor het type auto stuurt de XC60 wel direct en dat zou je best ‘dynamisch’ kunnen noemen. Ook de weerstand in het stuur is voor het type auto zwaarder dan gemiddeld, zeker niet te licht in elk geval. Enige vaagheid rond de middenstand is hem vreemd en het insturen gaat nagenoeg synchroon met de koersverandering van de koets. Op hoge snelheid gelukkig niet in een storende mate, terwijl op lagere snelheden de hoeveelheid omwentelingen van het stuur wel verraadt dat je hem niet als een ‘hot hatch’ de hoek om kan smijten.
De wegligging is onder alle omstandigheden zeer stabiel, al wil de koets wel een beetje overhellen in bochten. Lange hobbels in het wegdek worden door de soepele vering dan ook aangenaam weg gefilterd, maar korte hobbels en drempels zijn bijna een beproeving. We vinden de XC60 namelijk veel te hard gedempt. Wanneer je een drempel overgaat voel je de auto er over vier hoeken heen stuiteren, waarbij hij wel erg stijf aanvoelt. Hier lijkt men bij Volvo wat te zijn doorgeslagen in het doel de XC60 ‘dynamisch’ te maken. Het resultaat is wel dat de wegligging en besturing veel strakker en communicatiever aanvoelt ten opzichte van de XC90, maar het is nog geen C30 in terreinwagenjasje. We hadden de XC60 liever wat minder dynamisch afgesteld gezien, met een minder straffe demping. Dat zou het comfort ten goede zou komen en past in onze ogen beter bij het karakter van de auto.
Deze auto nodigt namelijk toch het meest uit tot rustig en beheerst rijden, waarbij de bestuurder, in samenwerking met alle veiligheidssystemen, alles onder controle houdt. Laten we eens een aantal van die systemen bij langsgaan. Allereerst het ‘City Safety’ systeem. Dit hebben we enige tijd geleden kunnen uittesten bij de persintroductie bij ‘De Beemd’. Het is bedoeld om aanrijdingen onder de 30km/uur te voorkomen, of in elk geval de schade in te perken. Stel, je staat in de file en je rijdt met de XC60 met een gangetje van 20km/uur op voorligger af en je doet niks omdat je bent afgeleid. In dat geval detecteert de radar dat de bestuurder niet oplet en de auto remt vervolgens zelf af, met een bruuske remingreep. Dit kan een aanrijding voorkomen, of er voor zorgen dat slechts de kentekenplaat gedeukt is. We hebben het met deze XC60 geen enkele keer in werking zien treden, waarschijnlijk omdat het systeem zo laat ingrijpt dat je allang zelf op de rem stampt. Je weet het natuurlijk maar nooit.
Een ander systeem wat we al kenden uit andere modellen van Volvo is het ‘BLIS’, wat staat voor ‘Blind Spot Information System’. Hierbij is onder iedere buitenspiegel een camera die auto’s in de dode hoek detecteert. Wanneer een medeweggebruiker zich daarin bevindt, gaat links of rechts in de hoek van de spiegel een oranje lampje branden. Wederom een actief systeem dat een aanrijding mogelijk kan voorkomen.
Het lelijke rechthoekige blok van plastic in de grille bevat een radar van de adaptieve cruise control. Ondanks de esthetische keerzijde van dit systeem, is het wel de moeite van het bijbestellen waard. Wanneer je de cruise control instelt op een bepaalde snelheid, zal hij automatisch voldoende afstand tot je voorligger bewaren. Hierdoor ga je vanzelf rustiger rijden, omdat het zo soepel gaat dat je er geen erg in hebt als het een keer langzamer gaat dan 120km/uur. De 2.4D motor heeft wel wat te weinig fut in de ‘6’ om weer vlot op gang te komen. Een dikkere motor in combinatie met een automatisch terugschakelende bak zou het systeem nog beter tot zijn recht laten komen.
Voor een dreigende noodstop werkt het ook goed. Toen we met een flinke vaart – met de cruise control ingesteld – op snelwegtempo op de rotonde van Joure afreden, remde het verkeer voor ons zoals verwacht erg laat en hard af. Dan gaat soepel afstand houden niet meer en wordt je met een fikse remingreep, knipperende rode LED-jes en een geluidssignaal er op gewezen, dat de beschermengelen uit Götheborg je wederom gered hebben. Diezelfde engeltjes veranderen in irritante duveltjes wanneer je gaat bumperkleven, want ook dan word je met licht- en geluidssignalen op de vingers getikt. Het ‘Lane Departure System’ produceert ook een geluidssignaal wanneer je de belijning overgaat, als je geen richting aangeeft.
Het komt allemaal een beetje belerend over, maar wie netjes rijdt heeft nergens last van. De adaptieve cruise control werkt eigenlijk alleen goed wanneer er weinig verkeer is, omdat het over erg lange afstanden anticipeert. Je kunt de afstand tot je voorligger, net als de snelheid, instellen via knopjes op het stuur. Helaas moet je zelfs in de kortst mogelijk afstand overdreven vroeg naar de linkerbaan, om te voorkomen dat de auto afremt voor een voorligger. Ook wanneer iemand zich voor jouw auto gooit neemt de XC60 een flinke afstand. Mensen die de XC60 en het automatisch afstand houdende systeem niet kennen, zullen ongetwijfeld denken dat je er een vreemde rijstijl op na houdt. Overdreven anticiperend en irritant links blijven rijden is namelijk bijna onvermijdelijk. De gaten op de rechterbaan worden bijna onbruikbaar. Gelukkig is het systeem wel te overrulen met het gaspedaal, of je gebruikt de cruise control gewoon niet. De bestuurder heeft gelukkig het laatste woord.
Netjes rijden
Ondanks dat er best wel wat valt aan te merken op de XC60, is de algehele indruk van de auto toch erg positief. Hij ziet er fraai en modern uit, heeft een prachtig uitgevoerd interieur en komt voor een instapdiesel nog best goed vooruit. Ook het geluidsniveau is voor een diesel bovengemiddeld aangenaam. We zijn helaas minder te spreken over het hoge verbruik, die het bestaansrecht van een instapdiesel-versie met handbak een beetje doet wankelen. Het prijsverschil ten opzichte van 185pk sterke D5 is met 3.000 euro namelijk redelijk gering. Toch zal de 2.4D motor met 163pk voor de meesten niet naar meer doen verlangen. De doelgroep die Volvo beoogde met deze auto - C30-rijders die kinderen hebben gekregen - kunnen erg tevreden zijn met de XC60. Het is een van de meest veilige auto’s van het moment en je gaat er vanzelf netjes mee rijden. Uiteindelijk is dan ook niet de auto, maar de bestuurder de bepalende factor, als het aankomt op veiligheid in het verkeer. En die wordt door de diverse actieve veiligheidssystemen toch aardig in de goede richting geholpen om een nette chauffeur te worden.
Wat blijft er dan nog van de dynamiek over? De XC60 mag er dan dynamisch uitzien, in de rijervaring wordt die uitstraling slechts ten dele waargemaakt. De besturing is communicatief en eigenlijk precies goed, evenals het schakelen. De te stugge demping is echter niet in harmonie met de soepele vering, die enig overhellen niet kan verhinderen. De XC60 is dus zeker niet de meest dynamische Volvo ooit, maar in elk geval wel de veiligste. Echter, zodra alle veiligheidssnufjes ook op de andere modellen leverbaar worden en de kinderen groter zijn en meer beenruimte achterin nodig hebben, dan zegt je verstand om voor de saaiere, maar gunstiger geprijsde en ruimere V70 te gaan. Toch blijft de XC60 een aantrekkelijkere auto om te zien en laat juist dat het irrationele aankoopargument zijn, dat waarschijnlijk meer dan alleen C30-rijders naar de showroom zal lokken. “Ik rij veilig, maar ook in stijl.” lijkt het nieuwe credo van Volvo te zijn. We kijken reikhalzend uit naar de nieuwe S60…
Filmpje Volvo XC60:
Bekijk hier
Prijs geteste uitvoering: € 57.045,-
Prijs testauto incl. opties: € 67.430,-
Fabrieksopgave gem. verbruik: 7,5 l/100km
Testverbruik: 10,0 l/100km
Deze test werd mede mogelijk gemaakt door:
Volvo Cars Nederland te Beesd
Auteur: David Joost Kamermans
Foto/videografie: Luuk van Kaathoven
Voor meer tests en rij-impressies, zie: Autogetest.nl
Leuk filmpje ook met prima gekozen muziek!
